Ga zitten in het gras. Er is een zacht bewegen dat jou bevrijden wil van elke last. Er is een ritmisch ruisen dat langs jouw tenen kriebelen wil en als een miniem insect spelen met je oorlel. Ga languit liggen en leg je vermoeide gedachten als blokken naast je neer. Laat alles wat je niet meer voedt terugvallen in de oude aarde. Let dan op want over de bergen komt een melodie als een lenig hert. Open je dorstige hart.
Open je hart en voel hoe oude vermoeide dromen als slakken afscheid nemen – ze zwaaien nog eenmaal met hun hoorntjes en zijn dan weg als nooit geziene schaduwen. Open je hart voor de nieuwe frisheid die tussen de bladeren hangt en jouw wangen nieuwe vreugde schenkt. Open jouw hart voor het avontuur van het leven dat jou wenkt als de lokroep van een vogel.
Blijf liggen in het gras. Laat je tenen een verkenningstocht uitvoeren met de sprieten, laat je vingers een dans uitvoeren met de halmen die lustig en vrij de wind vangen met hun armen. Word één van hen. Laat je lichaam deinen op de vruchtbare aarde, laat je gedachten tinkelen zoals het zonlicht tinkelt in de sloten. Er is een gouden zon die in jouw buik wacht om geboren te worden.
Tuur naar de wolken. Zie hoe ze schuiven en hoe het spel van licht en schaduw steeds nieuwe vormen aanneemt, zie hoe kleine kleurrijke bootjes aan de horizon passeren, voel hoe de luchtdruk verandert. Zie hoe je lichaam zich steeds aanpast aan het weer, aan de aarde, voel hoe je oogleden langzaam licht worden en je voeten zich recht op deze aarde planten, je kruin zich richt naar de hemel.
Open je dorstige hart. Er zijn nieuwe dromen die zich in jouw binnenste komen nestelen. Er is een gouden zon die in jouw binnenste roept en ruist, er zijn woorden – brandende woorden – die op jouw lippen liggen te wachten en in jouw hart – dat te lang gesloten is geweest – snuiven paarden de geur op van een nieuwe dag. Er is een wereld die op jouw aanraking ligt te wachten. Begroet haar met een lach.
Zienderogen 