Als je mens wilt zijn op deze aarde, leg je hand dan in de mijne en volg me naar de weiden waar de wilde bloemen staan. Volg me naar de dalen waar de dieren zwijgend grazen, en waar het glanzen van de maan onze wangen verlicht. Vertel me onomwonden welke dromen in je hart huizen, vertel ze heel precies alsof je ze schreef op het laatste vel papier dat in de lade lag, vertel ze me heel zacht en zorg heel beslist dat je geen enkele droom vergeet.
Als je mens wilt zijn op deze aarde, zorg dan dat je hart altijd ruime kamers heeft waar een frisse wind waaien mag zoals in gastvrije hotels aan zee, waar balkondeuren uitkijken op een onstuimig bruisen of een streling die zo teer als vlindervleugels is. Zorg dat er altijd een kamer is waar geen meubels staan maar waar het licht vrij spelen kan en poezen als zij hun voeten binnen zetten achter stofjes in het licht aan jagen.
Als je mens wilt zijn op deze aarde, vergeet dan niet naar het broze licht te kijken, zoals het in de morgen met de bloemstelen speelt, of zoals het de vacht van paarden bovenaards doet glanzen. Ik weet op deze aarde gebeurt genoeg waarvan het zien alleen al je hart doet buigen, maar toch zijn er kinderen die zorgeloos spelen en in hun glanzende haren die tijdens het springen opwaarts bewegen schijnt een hemels licht.
Als je mens wilt zijn op deze aarde, verlaat dan de menigte en volg de kleine beek waarvan het zachte ruisen stil als vlindervleugels is. En zie je ergens een vogel die de kleur van jouw hart op zijn vleugels draagt, weet dan dat jouw waarheid voor je uit zweeft. Spreek met de klanken die je ziel bewegen, en zorg vooral dat je je parels niet aan de zwijnen geeft. Als je mens wilt zijn op deze aarde, eerbiedig dan het licht dat in je aderen danst.
Zienderogen 