De wereld weeft verhalen van angst. Wanneer men in deze verhalen meegaat, is geestelijke rust voorgoed ondenkbaar. Met moet daadwerkelijk indalen in de eigen ziel en de smaak van de eeuwigheid op zijn tong proeven, anders blijft men voor altijd een dolende, opgejaagde ziel.
De eeuwigheid woont in jou, je kunt het voelen als je je ogen sluit. Laat het geruis van de dag als stof van je af dwarrelen en al die gedachten die niet van jou zijn. Het zijn tijdelijke gasten in je innerlijke tempel. Je bent een engel in een aardse gedaante, vergeet dat niet. Laat door de modder van deze wereld je ziel niet denken dat zij minder is dan een ster.
Kom in contact met je ware natuur. Je bent niet de wilde angsten die de oceaan van je geest keer op keer opzwiepen. Je bent niet de gedachten aan oorlog, ziekte en dood. Je ware natuur is wat daaronder verborgen ligt in diepe, opaalblauwe grotten. Je ware natuur is stiller dan de stilste amethyst. Ze ligt op tafel en zegt niets. Maar haar stilzwijgende schoonheid doet alles wat zij niet is verdampen alsof het er nooit is geweest.
De eeuwigheid woont in jou, je kunt haar zachtjes horen fluisteren, als je je aardse oren een ogenblik afsluit en je ziel naar binnen keert. Je ziel, dat is daar waar het meest zuivere water tinkelend in gouden kommen valt. In het sprankelende water zie je glimlachend je aloude gezicht.
Er is een licht dat je teder omringt en dat je niet verlaten kan. Het weeft jouw bestaan van seconde tot seconde. Zo zijn er wezens die op elk moment liefdevol naar je kijken, die je geen ogenblik uit het oog verliezen. Je bestaan is bemind, meer dan je ooit bevatten kan.
Zienderogen 